ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ Γ. ΠΙΑΓΚΑΛΑΚΗ- ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ "Μέσα στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε. δεν υπάρχει καμία ελπίδα " ΛΕΖΑΝΤΑ Ο κ. Γ. Πιαγκαλάκης, ένας εκ των υποψηφίων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα Χανιά.

"Μέσα στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε. δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τα λαικά στρώματα και τους εργαζόμενους" λέει στα "Χ.Ν." ο υποψήφιος βουλευτής Χανίων με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Γιώργος Πιαγκαλάκης. Ο 33χρονος πολιτικός μηχανικός καλείτε να απαντήσει σε μια σειρά από ερωτήματα αναφορικά με τις πολιτικές θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. • Μιλάτε για διαγραφή του χρέους, έξοδο από την Ε.Ε. και την ευρωζώνη. Μπορεί η Ελλάδα από μόνη της να κάνει τέτοιο; Υπάρχουν 27 χώρες εντός ΕΕ. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτές οι χώρες είναι και ο κόσμος όλος. Εμείς μιλάμε για ισότιμη συνεργασία μεταξύ των λαών αρχής γενομένης από τις χώρες της Μεσογείου. Και για να συνεργαστείς ισότιμα πρέπει να πάψεις να είσαι καρπαζοεισπράκτορας και να ορθώσεις ανάστημα, να παραδειγματίσεις και άλλους λαούς που αυτή την στιγμή πλήττονται από την κρίση, ν’ ακολουθήσουν αυτήν τη διέξοδο. Δρόμος δύσκολος αλλά ο μόνος ρεαλιστικός.  • Όλα τα κόμματα μιλάνε για ανάπτυξη, το δικό σας αναπτυξιακό μοντέλο ποιό είναι και που θα βρεθούν τα χρήματα για να το στηρίξουν ; Ανάπτυξη με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες σημαίνει μεγάλη δημόσια ιδιοκτησία και δημόσιες επενδύσεις. Διαγράφοντας το χρέος και με την έξοδο από το ευρώ θα αξιοποιηθούν χρήματα που αντί να τα δίνουμε στους δανειστές και τους τοκογλύφους, θα δοθούν για να καλύψουν τις κοινωνικές ανάγκες. Θα  δημιουργηθούν περιθώρια, μέσω και της υποτίμησης,  για προώθηση των αγροτικών και άλλων εξαγωγών. Θα βοηθήσει αυτό στην είσοδο συναλλάγματος, συνεπικουρούμενο και με  την αύξηση της τουριστικής κίνησης. Θα δοθεί δυνατότητα για  σταμάτημα των εισαγωγών, για τόνωση της εγχώριας παραγωγικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό φυσικά με ένα σύνολο άλλων οικονομικών αλλά και πολιτικών μέτρων. • Ζητάτε την κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων και τον εργατικό έλεγχο παντού. Τι σημαίνει αυτό ;  Πρέπει ο πυρήνας της κοινωνικής ανάπτυξης, να είναι η κοινωνική ιδιοκτησία, σχεδιασμός και έλεγχος δηλαδή αυτών που πραγματικά παράγουν, με στόχο την κάλυψη των λαϊκών  εσωτερικών  αναγκών  και όχι τις ανάγκες κερδών του ιδιώτη.  Ο καπιταλιστής,  τη μια στιγμή  κάνει απολύσεις γιατί έχει μειωμένο ποσοστό κέρδους. Την άλλη,  πατώντας  επί πτωμάτων, κλείνει την επιχείρηση και  πάει σε άλλο κλάδο επειδή έχει λίγο μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους. Την τρίτη,  πάει σε μια γειτονική χώρα με φτηνότερο εργατικό κόστος,  γιατί όσο και να μειώσεις τους μισθούς, θα υπάρχει χώρα με χαμηλότερους. Και την τέταρτη στιγμή  φυσικά,  τα επενδύει στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, διαμορφώνοντας τις μετέπειτα φούσκες, που όταν «σκάνε», κάνει τον ανήξερο. Και βασικό επίσης η εθνικοποίηση των τραπεζών για να μπει ένας φραγμός επιτέλους στην διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. • Ο κόσμος ρωτάει γιατί οι αριστερές δυνάμεις δεν συστρατεύονται αφού σε πολλά θέματα συμφωνούν ; Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ξεκάθαρη θέση και καλεί όλο το λαό να πάρει θέση στην πλευρά της ανατροπής της αντιλαϊκής επίθεσης και όλων των μνημονίων. Για τη διαγραφή του χρέους. Για την έξοδο από την Ε.Ε. και το Ευρώ. Για την αντικαπιταλιστική ανατροπή, για μια άλλη κοινωνική πορεία προς το συμφέρον των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και όχι των κεφαλαιοκρατών. Αυτή, θεωρούμε, ότι πρέπει να είναι η θέση μιας Αριστεράς, που ενώνεται με το σκοπό της. Για αυτό δεν είναι ρεαλιστική μια προγραμματική η εκλογική συμφωνία με τις δυνάμεις της αριστεράς που εναποθέτουν τις λύσεις μέσα στο ευρώ και την Ε.Ε. ή τις παραπέμπουν σε ένα ακαθόριστο μέλλον λαϊκής εξουσίας. Η αναζήτηση, μάλιστα, «προοδευτικών» κυβερνητικών λύσεων καταλήγουν πάντα στην απογοήτευση, την απαξίωση και τη διάλυση της αριστεράς και του λαϊκού κινήματος. • Απευθυνόμενος σε ένα νέο γιατί θα του έλεγες ότι πρέπει να σας ψηφίσει ; Ζητάμε τη στήριξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με ψήφο και αγωνιστική συμπόρευση. Για το πιο ενωτικό, πλατύ, ρεαλιστικό και αναγκαίο σχέδιο. Για ένα μεγάλο μέτωπο αγώνα ρήξης και ανατροπής της επίθεσης. Με κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς. Για να πάρουν δρόμο συγκυβερνήσεις, ΕΕ, ΔΝΤ και πολιτική του κεφαλαίου.